Zo was Design Matters ’19
Tech got us here. Let’s design our way out! Dit credo legt de vinger perfect op de polsslag van Design Matters ’19, dat op 18 en 19 september plaatsvond in de mooi gerenoveerde treinwerkplaats Lokomotivværkstedet in Kopenhagen. In deze blog vertel ik je graag - in alle onvolledigheid en subjectiviteit - wat ik van de conferentie onthield.
Gitte Pauwels, Stijn Smets en ikzelf van Intracto Herentals zagen net als onze collega’s Joep Snijders en Bart Sledders van Intracto ‘s Hertogenbosch hoe de conferentie in Kopenhagen werd opgevat als een muziekfestival: voor de Talks moest je naar The Main Stage, terwijl je voor de Nerd Tracks telkens kon kiezen tussen The Boiler Room en The Acid Room.
Kalme kleuters
De eerste dag mocht Timo Dries van digitale kinderstudio Fox & Sheep de spits afbijten op The Main Stage. Zijn verhaal ging over de ontwikkeling en lancering van SHINE, een kruising van een app en een game waar kleuters kalm van zouden worden. Dries benadrukte hoe hij als technisch weinig onderlegde creatief dankzij slimme tools toch haarfijn aan zijn team van engineers kon overbrengen hoe hij de gameplay zag. Hij vertelde ook over zijn switch van de ontwikkeling van gewelddadige games naar het maken van rustgevende spelletjes voor de allerkleinsten:
Nu krijg ik zelfs hartverwarmende reacties van volwassenen die dankzij SHINE hun paniekaanvallen onder controle krijgen, terwijl ik vroeger wakker lag van kardinale kwesties als hoe anders een laserstraal klinkt als het een menselijk lichaam dan wel een alien treft.
Timo Dries, Executive Director Fox & Sheep
Spelen met taal en Lego
Vervolgens kwam Beth Chase van Duolingo vertellen hoe je dankzij hun gelijknamige en vol gamification gestouwde app spelenderwijs een nieuwe taal kunt leren: bied voldoende wegen aan en werk met levels, zoals in een echte game. Ook de evolutie van het uiltje Duo van statisch logo tot meevoelende mascotte kwam aan bod.
Melissa Pickering van Lego kwam een thuismatch spelen over de lancering van bouwsets die gebruik maken van interactieve technologie en augmented reality om de concurrentie met snelle verleiders als Fortnite aan te gaan. Hierbij stipte ze het belang van een sterke emotionele connectie aan. Zo vraagt robot Vernie uit de nieuwe Boost bouwdoos aan zijn maker of deze zo vriendelijk wil zijn om zijn armpjes te bouwen. Zeg dan maar eens nee…
Nog de eerste dag kwamen Fancesca Desmarias (CIID), Eriol Fox (Ushahidi) en Sydney Banta (Girlboss) vertellen hoe activisme en design hand in hand gaan in o.a. de strijd tegen klimaatverandering en voor vrouwenrechten. Dat had geweldig interessant kunnen worden, maar dat werd het niet.
Slimme fonts
Dan had collega Stijn beter gekozen. Hij volgde op dat moment de workshop van Bianca Berning (Dalton Maag) over de invloed van typografie op emoties. Uiteraard wist hij al dat typografie emoties kan beïnvloeden en dat emoties hetzelfde doen met aankoopintenties, maar Stijn was vooral te spreken over Berning’s betoog voor variabele fonts.
Vergeet bold, italic en light: de toekomst is aan fonts die je traploos dikker of dunner en rechter of schever maakt. En het kan nog gekker: er komen slimme fonts aan die zichzelf aanpassen aan de lichtinval en aan de kijkhoek en kijkafstand van de lezer. Straks heb ik mijn bril niet meer nodig, ha!
WeTransfer als kunstforum
Ook Thomas Schrijer, art director bij WeTransfer, wist te begeesteren. Hoewel zijn creatieve speelveld zich grotendeels beperkt tot het scherm waarnaar je staart terwijl je files up- of downloaden, pakt WeTransfer regelmatig uit met knappe beelden.
70% van de beelden die je op WeTransfer te zien krijgt is reclame, al dan niet gemaakt door hun in house agency. De overige 30% bestaat uit creatief vrij werk uit de hele wereld. Bij de selectie ervan wordt een 50/50 gendersplit gehanteerd. Wist je trouwens dat je op https://wepresent.wetransfer.com nog meer coole creatieve content kan bekijken?
“Our brand becomes bigger than our tool”, concludeerde Schrijer misschien een tikje voortvarend, maar de zelfrelativerende weifeling in zijn stem redde mijn sympathie voor hem.
Verder stelde Schrijer dat WeTransfer zijn huisstijl vaak en drastisch durft te veranderen en toch consistent zichzelf blijft. De mosterd hiervoor haalde hij bij de MTV-bumpers uit de jaren ’90. De animatiefilmpjes van de inmiddels door YouTube & co ingehaalde muziekzender waaierden stilistisch werkelijk alle kanten uit, maar eindigden telkens met een kollossale ‘M’ waarover rechts onderaan in het klein ‘TV’ werd geschreven. Meer moet dat qua herkenbaarheid niet zijn.
Onwrikbare wetenschap
Andrew Lu mocht als eerste spreker van dag 2 The Main Stage betreden. Lu is design lead bij Co-Star, een astrologie-app die tegelijkertijd sociaal medium wil zijn, want “astrologie helpt mensen al 2.500 jaar om de wereld beter te begrijpen.” Ik begrijp dat zo’n app commercieel bijzonder succesvol kan zijn, maar de sceptische Waterman in mij ergerde zich blauw aan Lu, die astrologie zonder enig voorbehoud als onwrikbare wetenschap verkocht.
Dan hield Nikoline Høgh van Unity de voetjes beter op de grond. Ze had het over hoe dikwijls desktop-apps designers uit hun flow halen omdat er zoveel irrelevante opties verschijnen en dat hun Unity software – die aanvoelt wanneer je welke tools nodig hebt – daar een antwoord op biedt.
Ik onthoud vooral dat ze ‘flow’ mooi als ‘comfortably challenged’ definieerde.
Interfaces hoeven niet simpel te zijn, maar de gebruiker moet wel gefocust blijven.
Nikoline Høgh, designer bij Unity
Betere UI/UX-copy
Na een ontwapenende improvisatieworkshop van Anette Rohde in The Boiler Room volgde een nieuw hoogtepunt op The Main Stage, waar Andrew Schmidt van Slack tips kwam geven om betere UI/UX-copy te schrijven. Ik geef je er twee mee in zijn moedertaal:
- “Naming things is the last resort. Try simply describing them.”
- “Never try to make the user feel. Instead, look for the feelings they’re already having.”
Schmidt was niet te beroerd om ons ook een Slack-misser van eigen makelij te tonen. Als antwoord op de vraag ‘Cancel invitation?’ liet hij de gebruiker kiezen tussen ‘Cancel’ en ‘Cancel invitation’. Geestige vent!
Genderneutrale stem
Net vooraleer we vooral aan Carlsberg begonnen te denken, luisterden we nog graag naar wat Emil Asmussen en Jacob Ziegler van Virtue en Vice Media kwamen vertellen over Q, de genderneutrale stem die ze samen ontwikkelden.
Vandaag kun je voor bijvoorbeeld je gps-stem meestal enkel kiezen voor een M of een V en wordt X schromelijk over het genderfluïde hoofd gezien. Niet-genderneutrale stemassistenten zouden diepgewortelde gendervooroordelen nochtans versterken. Q moet hier soelaas bieden.
Het team van Asmussen en Ziegler maakte stemopnames van een rist niet-binaire personen, mixte ze door elkaar en speelde vervolgens met zowel frequenties als de lengtes van s- en t-klanken. Langere s’en en t’s worden namelijk als vrouwelijk gepercipieerd. Voor de frequenties geldt uiteraard: hoe lager hoe mannelijker.
Maar hoe klinkt dat precies, zo’n genderneutrale stem?
Q klokte af op 153 hertz, want volgens het testpubliek zou deze frequentie precies genderneutraal klinken: 25% hoorde een vrouw, 25% hoorde een man en 50% had geen flauw benul. Leer Q kennen op genderlessvoice.com en oordeel zelf!
Dat het hygge was
Hoewel we heel wat specifieke weetjes en tips meekregen op Design Matters, zit voor mij de voornaamste les van de conferentie (zoals wel vaker) in het totaalgevoel dat ik eraan overhoud. Een dergelijk forum doet je beter begrijpen in welke richting onze sector evolueert en waar de sector zoal mee bezig is. De aandacht richt zich vandaag vooral op de deelverzameling van technologie, content en design.
Een oude prof vertelde me 25 jaar geleden al dat de mogelijkheden van een samenleving bepaald worden door het beschikbare instrumentarium, maar dat de manier waarop dat instrumentarium wordt aangewend doorslaggevend is.
Met andere woorden: de technologie bepaalt de mogelijkheden, maar de invulling bepaalt de beschavingsgraad. Nog anders gesteld: design matters.
Ook voor en na de congres-uren was ons tripje naar Kopenhagen erg hygge. Wij Belgen kunnen veel leren van het gedisciplineerde, maar hartelijke Kopenhagen. Zo heeft de fiets de auto er al lang verdrongen, waardoor de lucht in de stad er even schoon is als de vrouwelijke populatie. Het was er tien graden kouder dan thuis, maar de gevoelstemperatuur lag flink hoger.
